‘Ik maak elk jaar het liefst 2 cruises, het is echt onze hobby….‘ Het galmde nog na in mijn oren. Wat was ik stom geweest. Maar geheel mijn eigen fout. Ik had voor haar zitten invullen en was daarmee een dief van mijn eigen portemonnee.
Pijnlijke blunders….
Ik deel ze niet graag, maar wel als ik jou er mee kan helpen. Want dat heeft het mij wel opgeleverd, hoewel het een dure les was. En ik durf haast te wedden dat jij ze ook maakt in het groot of het klein.
Komt ie….
Het was ongeveer een jaar geleden. Ik had een training op de planning staan die al bijna vol zat, maar er mochten er nog best wel 1 of 2 bij. En dus was ik best blij met een mail van een dame die zich op de valreep nog inschreef. Super enthousiast was ze. Maar ze zat wel net 4 dagen na de deadline van een actie die ik had lopen. Hierdoor liep ze een waardevolle bonus en een mooie korting mis.
Ze belde mij even later dan ook op en gaf aan dat ze was vergeten om die deadline in de gaten te houden. En zo raakten we in gesprek en kwamen we ook te spreken over haar website. Die had ik tijdens ons gesprek al even geopend om met een schuin oog te kijken wat ze precies voor werk deed. Maar haar website was geblokkeerd. En dat was niet omdat ze er mee bezig was, maar ze had niet betaald, gaf ze aan. Ze zat er erg mee in haar maag. Moest het nog regelen. Maar druk, druk en en het ging ook allemaal wat stroef met haar praktijk.
Och, jee… arme meid, dacht ik. En je bent zo leuk en hebt ook nog eens zo’n mooie dienstverlening. Dus ik liet mijn hart spreken en wreef er ook nog eens met mijn spreekwoordelijke hand overheen. Weet je wat, dacht ik, deze training is haar laatste strohalm. Ze kan ook haar website al niet betalen. Ik ga haar helpen, want ze heeft het hartstikke hard nodig. Dus hoorde ik mij zelf zeggen ‘ik schuif die deadline speciaal voor jou nog iets op, en als het jou helpt kun je ook nog in termijnen betalen‘.
Ik gaf dus een korting én bonus weg en gaf mijzelf ook nog extra werk door een afwijkende termijnbetaling af te spreken.
En wat dacht je…
Tijdens de lunch van de eerste lesdag zat ze prinsheerlijk te vertellen dat ze binnenkort weer een prachtige cruise ging maken. En dat ze dat minimaal 2x per jaar wilde doen met haar vriend. Meestal lukte dat ook wel, voegde ze er aan toe. 
Ahum… Hoorde ik dat goed? Ik was er echt even stil van. Liet de rest van het gesprek langs mij heen gaan en mijn rijkgevulde salade was opeens een stuk minder smakelijk. Ik was echt even het veld uit geslagen.
En ik maar denken dat ze geen geld had. Want ja die website kon ze toch ook niet betalen?
Bleek later gewoon dat ze super slordig was. Haar websitebouwer was haar betaalgedrag blijkbaar zat en had haar site geblokkeerd. Daar kwam ik later achter, na subtiel doorvragen. Niets geen geldprobleem. Mijn aanname dus. Gewoon haar zaakjes niet op orde. En tja, dat ondervond ik later natuurlijk ook. Had ik heel lief afwijkende betaaltermijnen voorgesteld en je raadt het al; die afspraken kwam zij niet na. Gedoe met herinneringen en nabellen. En om heel eerlijk te zijn, er staat er nog steeds eentje open.
Wat een les was dit voor mij. Ze heeft mij geld gekost én de nodige ergernis vanwege haar betaalbedrag. Maar tegelijkertijd had ze mij wel een waardevolle les geleerd. Want ik kon boos worden op haar óf bij mijzelf te rade gaan. Want IK had zitten invullen. IK had niet genoeg doorgevraagd en erger nog, was IK niet voor mijn waarde blijven staan.
Oké nog 1 voorbeeld, over een giga erfenis en een laag tarief.
Want toen ik dit verhaal vorige week deelde tijdens een training kreeg ik eenzelfde pijnlijke maar waardevolle ervaring terug (en ik mocht dit voorbeeld van haar delen hoor). Deze onderneemster geeft mantelzorgondersteuning en deed dat in het begin voor echt een (te) laag tarief. Maar ja, je start, je pakt alles aan. Je herkent het vast.
Ze had 3 jaar lang een aantal dagen in de week ondersteuning geboden bij deze klant. Voor een hongerloon, af ze zelf aan, met de wijsheid van nu. Totdat hij overleed. En omdat het gewoon een heel fijne klant was, ging ze naar zijn begrafenis. Naast alle mooie en herkenbare woorden, had ze tijdens één toespraak ook zo’n ‘galm’-moment zoals ik met die cruisevakanties. Want daar werd verteld dat haar klant zeer vermogend was en een erfenis van € 180.000,= achterliet om te verdelen over vooraf geselecteerde goede doelen. BAM. Het ging naar goede doelen. Dat was even slikken. Die drie jaar… dat lage uurtarief….
Maar ook zij gaf aan, dat ze er niemand op aankeek, behalve haarzelf.Zij had een tarief kunnen neerleggen die bij haar waarde paste en deed het niet. Zij had in die 3 jaar een verhoging kunnen vragen. Maar durfde niet. Want achteraf gezien was ze ervan overtuigd dat die klant met liefde het dubbele tarief aan haar hadden betaald als ze het gewoon gevraagd had.
Een wijze dure les. Maar wel eentje om ook echt wat mee te doen. Ook voor jou, als je dit herkent.